به گزارش مشرق، محمدرضا سبزعلیپور رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در کانال تلگرامی خود نوشت:
دوست عزیزمان جناب آقای مطهری درخصوص ممانعت از سخنرانی شان در شهر مشهد، نامۀ اعتراضی را به ریاست محترم جمهوری نوشتند که البته حق قانونی ایشان میباشد که با رئیس قوه مجریه مکاتبه و مشکلات را به وی منعکس نمایند.
روز گذشته یعنی کمتر از 24 ساعت، جناب آقای روحانی پاسخ نامۀ آقای مطهری را علناً داده و دستوراتی را نیز جهت پیگیری موضوع به دو وزیر صادر نمودند. اینکه آقای روحانی به موضوع آقای مطهری اهمیت داده و پاسخ ایشان را سریعاً دادند کاری بس پسندیده میباشد اما در پاسخ ریاست محترم جمهوری نکات ظریفی نهفته بود که اینجانب را که خود تدبیر و امیدی هم میباشم را وا داشت تا به اختصار به آن موارد بپردازم و نکاتی را از سر دوستی، خدمت آقای روحانی عرض کنم.
جناب آقای روحانی در پاسخ خود ابتدا (حریت و شجاعت بیان آقای مطهری در دفاع از مصالح ملی) را ستوده و علناً به آن اشاره کردند.
سوال بندۀ حقیر از آقای روحانی این است که چرا سخنان دلسوزانه اینجانب را که فراجناحی و غالباً در دفاع از مصالح ملی ایراد میگردد را چون چاشنی انتقادی از عملکرد دولت به همراه دارد را تقبیح میکنید و بعضاً پرونده هایی هم تحت عنوان (بی محابا برعلیه دولت می تازد و یا تشویش اذهان عمومی می نماید) در ارتباط با اینجانب تشکیل میگردد اما چون دوست مشترکمان جناب آقای مطهری غالباً به جناح مقابل می تازد و این عمل ایشان خوشایند حضرتعالی میباشد نه تنها از نظر شما تشویش اذهان عمومی نمی کند بلکه (حریت و شجاعت بیان وی در دفاع از مصالح ملی) ستودنی هم میشود!! آیا در این برخورد خود با دوستان تناقض فاحش نمی بینید؟
سوال بعدی حقیر از آقای روحانی این است که: چطور جنابعالی مشکل پیش آمده برای آقای مطهری را (بسیار تکان دهنده) قلمداد میکنید و ممانعت از سخنرانی ایشان در شهر مشهد را نیز (مایه شرمساری) اعلام می کنید اما مشکلات اقتصادی مردم عزیزمان را که طی سه و نیم سال گذشته به کررات خدمتتان بیان نموده ایم را تکان دهنده و مایۀ شرمساری ندانسته و هرگز چنین عباراتی را درخصوص مشکلات و گرفتاریهای ایران و ایرانی بر زبان جاری نساخته اید؟
و یا چرا در خصوص عملکرد جمعی از مدیر نماهای گشاد جیبی که به راحتی دست در کیسه بیت المال کردند و حقوقهای نجومی برای خود برداشت نموده و با این عمل خود، آبروی جنابعالی و دولت را تحت الشعاع قرار داده و دل مردم عزیزمان را شکستند را (بسیار تکان دهنده) و (مایه شرمساری) قلمداد نکردید؟
جناب آقای روحانی عزیز، آیا تصور نمی کنید که در رفتار و گفتارتان یک دوگانگی عجیب و غریبی موج میزند و نه تنها دوستان بلکه مردم عادی را نیز سردرگم می کند؟ واکنش به مشکلات، سرعت عمل در پاسخ، صدور دستورات مقتضی، استفاده از عباراتی جهت دلجویی و بعضاً بهره برداری تبلیغاتی خیلی خوب، معقول و پسندیده میباشد اما نه فقط در مواری خاص!! بلکه توقع بر این است تا ریاست محترم جمهوری به تمامی مشکلات و دلنگرانی های مردم واکنش نشان داده و دستورات مقتضی را صادر فرمایند.
جسارت حقیر را به بزرگواری خودتان عفو نموده و از حوصله ای که جهت آگاهی از نظرات بنده مصروف میدارید صمیمانه سپاسگزارم.
روز گذشته یعنی کمتر از 24 ساعت، جناب آقای روحانی پاسخ نامۀ آقای مطهری را علناً داده و دستوراتی را نیز جهت پیگیری موضوع به دو وزیر صادر نمودند. اینکه آقای روحانی به موضوع آقای مطهری اهمیت داده و پاسخ ایشان را سریعاً دادند کاری بس پسندیده میباشد اما در پاسخ ریاست محترم جمهوری نکات ظریفی نهفته بود که اینجانب را که خود تدبیر و امیدی هم میباشم را وا داشت تا به اختصار به آن موارد بپردازم و نکاتی را از سر دوستی، خدمت آقای روحانی عرض کنم.
جناب آقای روحانی در پاسخ خود ابتدا (حریت و شجاعت بیان آقای مطهری در دفاع از مصالح ملی) را ستوده و علناً به آن اشاره کردند.
سوال بندۀ حقیر از آقای روحانی این است که چرا سخنان دلسوزانه اینجانب را که فراجناحی و غالباً در دفاع از مصالح ملی ایراد میگردد را چون چاشنی انتقادی از عملکرد دولت به همراه دارد را تقبیح میکنید و بعضاً پرونده هایی هم تحت عنوان (بی محابا برعلیه دولت می تازد و یا تشویش اذهان عمومی می نماید) در ارتباط با اینجانب تشکیل میگردد اما چون دوست مشترکمان جناب آقای مطهری غالباً به جناح مقابل می تازد و این عمل ایشان خوشایند حضرتعالی میباشد نه تنها از نظر شما تشویش اذهان عمومی نمی کند بلکه (حریت و شجاعت بیان وی در دفاع از مصالح ملی) ستودنی هم میشود!! آیا در این برخورد خود با دوستان تناقض فاحش نمی بینید؟
سوال بعدی حقیر از آقای روحانی این است که: چطور جنابعالی مشکل پیش آمده برای آقای مطهری را (بسیار تکان دهنده) قلمداد میکنید و ممانعت از سخنرانی ایشان در شهر مشهد را نیز (مایه شرمساری) اعلام می کنید اما مشکلات اقتصادی مردم عزیزمان را که طی سه و نیم سال گذشته به کررات خدمتتان بیان نموده ایم را تکان دهنده و مایۀ شرمساری ندانسته و هرگز چنین عباراتی را درخصوص مشکلات و گرفتاریهای ایران و ایرانی بر زبان جاری نساخته اید؟
و یا چرا در خصوص عملکرد جمعی از مدیر نماهای گشاد جیبی که به راحتی دست در کیسه بیت المال کردند و حقوقهای نجومی برای خود برداشت نموده و با این عمل خود، آبروی جنابعالی و دولت را تحت الشعاع قرار داده و دل مردم عزیزمان را شکستند را (بسیار تکان دهنده) و (مایه شرمساری) قلمداد نکردید؟
جناب آقای روحانی عزیز، آیا تصور نمی کنید که در رفتار و گفتارتان یک دوگانگی عجیب و غریبی موج میزند و نه تنها دوستان بلکه مردم عادی را نیز سردرگم می کند؟ واکنش به مشکلات، سرعت عمل در پاسخ، صدور دستورات مقتضی، استفاده از عباراتی جهت دلجویی و بعضاً بهره برداری تبلیغاتی خیلی خوب، معقول و پسندیده میباشد اما نه فقط در مواری خاص!! بلکه توقع بر این است تا ریاست محترم جمهوری به تمامی مشکلات و دلنگرانی های مردم واکنش نشان داده و دستورات مقتضی را صادر فرمایند.
جسارت حقیر را به بزرگواری خودتان عفو نموده و از حوصله ای که جهت آگاهی از نظرات بنده مصروف میدارید صمیمانه سپاسگزارم.
